War Thunder - 4 Pułk Czołgów Ciężkich Ludowego Wojska Polskiego

IS-2 mod. 1944 z 1 Korpusu Pancernego LWP, kwiecień 1945 r.

kamuflaż wykonał RazNaRok | Pobierz STĄD

W związku z pojawieniem się na polach walk niemieckich czołgów Tygrys i Pantera, polskie dowództwo zmuszone było do utworzenia jednostki zdolnej do nawiązania z nimi walki na równych warunkach. Z tego też powodu w sierpniu 1944 roku w okolicach Berdyczowa na dzisiejszej Ukrainie został sformowany 4 Pułk Czołgów Ciężkich Ludowego Wojska Polskiego. Po ukończeniu wstępnego szkolenia bojowego w Berdyczowie jednostka została przeniesiona do Chełma, gdzie po oficjalnym zaprzysiężeniu wyposażono ją w 21 czołgów ciężkich IS-2. Po odbyciu krótkiego treningu pułk przesunięto do Izabelina pod Warszawą i włączono w roli jednostki frontowej do 1 Armii Ludowego Wojska Polskiego. Aż do końca 1944 roku nie brał on jednak udziału w walkach.



Zmianę sytua
cji przyniósł rok 1945. Radzieckie dowództwo snuło plany ofensywy mającej na celu przekroczenie Wisły i wyzwolenie zachodnich terenów Polski. Zadaniem 1 Armii było dotarcie na Pomorze i przejęcie Gdańska i Kołobrzegu — dwóch ważnych miast portowych na wybrzeżu Morza Bałtyckiego. W tym celu konieczne było przełamanie niemieckich umocnień na linii Wału Pomorskiego. Przez cały styczeń pułk kontynuował marsz w kierunku Bydgoszczy, tracąc z powodu awarii 7 czołgów, które dołączyły do niego w późniejszym czasie po wykonaniu koniecznych napraw.

10 lutego rozpoczęło się natarcie poprzedzone rozpoznaniem i zdobyciem poprzedniego wieczora, po ciężkich walkach na ulicach miasta, silnie bronionego Mirosławca. Pułk zapewniał wsparcie podczas niemieckich kontrataków, a następnego dnia ruszył dalej w kierunku zachodnim. Niemiecka defensywa stawiała silny opór, którego przełamanie zajęło trzy dni. Kolejne trzy przeznaczone zostały na umocnienie już zdobytych pozycji. 18 lutego 4 Pułk wziął udział w ciężkich walkach w okolicach Wierzchowa i Złocieńca, wspierając piechotę ogniem dział IS-2. Podczas odpierania kontrataków udało się mu zniszczyć 5 ciężkich dział nieprzyjaciela, jednak ostatecznie zmuszony został do wycofania się na pozycje wyjściowe. Pozostał na nich aż do 10 marca, gdy otrzymał rozkaz przemarszu w okolice Gryfic celem zajęcia pozycji obronnych i przygotowania natarcia na Kołobrzeg. Do wyznaczonego celu dotarł dzień później.


Po zaledwie dwóch dniach, 4 Pułk Czołgów Ciężkich znów wkroczył do walki. Miasto było silnie bronione przez doświadczonych żołnierzy Wermachtu wspieranych przez artylerię „pancerników kieszonkowych” Admiral Scheer i Lützow. Polacy jednak konsekwentnie nacierali, a ciężki ogień dział IS-2 skutecznie niszczył obronne pozycje wroga i umocnione gniazda karabinów maszynowych. Po pięciu dniach od włączenia 4 Pułku do walki miasto zostało wyzwolone, a on sam wrócił do Gryfic, by przygotować się do kolejnej ofensywy. Tym razem miał wziąć udział w operacjach na północno-wschodnich terenach Niemiec, zabezpieczając przygotowania wojsk 1 Frontu Białoruskiego do ostatecznego ataku na Berlin. W kwietniu głównym celem pułku i polskich wojsk było przekroczenie Odry i skoncentrowanie sił w okolicach Neukarlshof. 16 kwietnia pułk pomógł 3 Dywizji Piechoty w przeprawie przez Odrę, spychając niemiecką defensywę. W pościgu za wycofującymi się Niemcami dotarł do Kanału Hohenzollernów, gdzie 25 kwietnia przełamał obronę. Wciąż parł na zachód w kierunku Łaby. 8 maja, dotarłszy do Zuhlsdorf, zakończył swój szlak bojowy.

Mimo iż 4 Pułk Czołgów Ciężkich brał udział w walkach zaledwie przez cztery miesiące, był bardzo wartościową jednostką 1 Armii. Na swoim koncie zapisał 12 zniszczonych czołgów wroga, 16 dział samobieżnych, 76 dział i haubic, 3 transportery opancerzone, 60 samochodów i 58 stanowisk karabinów maszynowych. Przez okres swoich działań, jednostka odnotowała 160 poległych, rannych i zaginionych żołnierzy, 14 zniszczonych i 4 ciężko uszkodzone czołgi.

Źródło